Selecteer een pagina

Dit is het verhaal hoe Inge De Meester (50) spekstenen vond op de kronkelweg van haar leven.

 

Inge ontmoette ik vorig jaar in het ontmoetingscentrum tVaartje, Lissewege.

Ze zag me werken met speksteen en wilde dit graag eens proberen. Ze was direct enthousiast. Enkele dagen later stond ze weer in tVaartje met haar valiesje en speksteen en enkele raspen. Erik en ik legden haar de basis uit hoe je een spekstenen beeld maakt en ze vloog er meteen in. Tot haar eigen verbazing was de steen ineens een beeldje.

tussendoor maakte ze met Tine beeldjes in klei.

Na de zomer liet de microbe haar niet los, ze maakte een hoekje vrij in de tuin om daar verder te werken. Met mooie creaties als resultaat.

Inge heeft Macula degeneratie, ze heeft het centrale zicht verloren, alsof in het midden van je ogen een zwarte vlek zit. Ze behelpt zich met haar restzicht in de omgeving. Op haar dertigste kreeg ze last aan haar ogen. een moeilijke tijd voor een moeder van 2 jonge kinderen. Na twee jaar rouwen ging ze op zoek naar nieuwe manieren om een zo normaal en boeiend mogelijk leven te hebben.

Een hele uitdaging. Maar de juiste mensen op het juiste moment, konden haar daarbij helpen.

Ze ging vrijwilligerswerk doen in ‘De Pas’ te Bree, een instelling voor mensen met een mentale beperking. Ze deed jaren de strijk voor de bewoners. Strijken deed ze graag en de perfectie was geen noodzaak. De bewoners hadden Inge graag, ze zongen liedjes of vertelden over wat ze gedaan hadden.

Een verhuizing maakte een einde aan deze mooie tijd. Een vriendin maakte Inge attent op een advertentie voor model in een kunstacademie. Eerst portret model zitten, dat was de start en al gauw vroegen ze haar om naakt te poseren.  Vele tekenaars en schilders hebben haar op papier en/of canvas gezet. Als ze haar vijftiende jaar start protesteert haar lichaam. De houdingen worden zwaar, uren in dezelfde houding zitten werd moeilijk.

Nu leert Inge in De Markgrave,Antwerpen, haar artistieke vaardigheden te vergroten. keramiek, papier maché, hout, ijzer, grafiek, zijn nog maar enkele dingen die zij reeds ‘proefde. Als kind was Inge al creatief, Ze deed veel haak- en borduurwerk, van wat zgn. afval wist zij iets leuks te maken. Soms vloeit er onder haar vingers een gedichtje uit het toetsenbord. Ook sjaals breien en mutsen haken doet Inge nog steeds voor het goede doel.

 

Via Inge P leerde ze het elfjeskabinet  van viviane kennen op facebook. Viviane is betrokken bij tVaartje in Lissewege, vorige zomer nodigde ze Inge uit op een workshop in het ontmoetingscentrum. Een hele reis vanuit Limburg naar de kust, maar Inge vond een vriendin zo gek om haar te brengen.

In tVaartje hangt een besmettelijke microbe. Eenmaal besmet, raak je deze creativiteit-microbe niet meer kwijt. Inge is het levende bewijs.

www.tvaartje.be