De beeldhouwer Rodin intrigeerde me al lang, ‘vernieuwend, controversieel in zijn tijd, geniaal, …’ Die beelden wilde ik wel eens betasten.
Op de website van het museum vonden we dat je aan de vestiaire een lijst met tastbare beelden kon krijgen, + handschoenen. dat klinkt veelbelovend.
Op de lijst stonden 4 beelden + de beelden in de tuin. ‘1 beeld is momenteel niet geëxposeerd’ dat viel wat tegen. Je moet blij zijn dat je wat mag betasten.
Aan de suppoost gevraagd waar de uitverkoren beelden waren. Zij zag dat ik erg enthousiast was en zeer geïnteresseerd. Ik wil elk detail voelen en alles weten. Ze liet me alle bronzen beelden betasten, terwijl zij een oogje in het zeil hield.
Tijdens haar lunch pauze beschreef mijn vriend de marmeren sculpturen die ik niet mocht aanraken. De suppoost was snel terug en heeft ons begeleid in de bovenverdieping.
Zij was erg ontroerd om mijn enthousiasme en dankbaarheid te zien.
Daarna kwamen de beelden in de tuin nog aan bod. sommige waren te groot of te onbereikbaar, maar de meesten zoals de burgers van Calais, betastbaar.
Om 10 uur kwamen we binnen in het museum, om 15u30 was ik pas voldaan.
De witte handschoentjes waren zwart geworden …
Rodin heeft veel studies gemaakt. De burgers van Calais staan er in alle vormen en maten.
Ook van Camille Claudel waren er verschillende beelden, die mij meer aanspraken dan die van Rodin.
Door ‘de denker‘ te betasten, ontdekte ik dat de ene arm langer is dan de andere. Het beeld is bedoeld om op een hoogte te staan en van onderaf bekeken te worden. Dit geeft een optisch effect.
